راز جوانی و عمر طولانی

یکی از رازهای موفقیت داشتن ذهن و بدنی سالم است ، لذا لازم است برای تداوم موفقیت چه در شرائط کار و تجارت و چه در دیگر شرائط زندگی با ذهن و اندامی سالم حرکت کنیم و این چیزی نیست جز تسلط بر ذهن و قدرت فکر و در اینجاست که این سوال برای انسانها پیش می آید:

چرا بعضی زودتر از سایرین پیر می شوند و چگونه است که برخی بیش از دیگران عمر می کنند و چرا بعضی در مقابل بیماریها مقاومت بیشتری می کنند؟

مسلم است این افراد انرژی ایی که بدست می آورند غیر از انرژی مواد غذایی از نوع کالری است. اینکه چرا بعضی سریعتر از سایرین از عمل جراحی بهبود می­یابند و یا چگونه است که برخی فشارهای طولانی را بیشتر از سایرین تحمل می­کنند. برخی از دانشمندان این نوع انرژی را، انرژی ذهنی می نامند که در تار و پود انسانهای سالم به جریان می افتد و عقیده دارند که انسان سرشار از انرژی­های مختلف است. نیروی انسان را نباید با عمق آب در چاه اندازه گرفت بلکه به اندازه دریای بی انتهایی که از ابرهای بهشتی نشأت می گیرد باید اندازه گرفت.

آن نیرویی که زخم را التیام می بخشد همان نیرویی است که ادامه فعالیت همه اندامهای بدن انسان را میسر می سازد. وقتی این نیرو در حد مطلوب باشد تمام اندامهای بدن بهتر کار می کند، با روحیه و پر نشاط هستیم، زخمها سریعتر التیام پیدا می کنند، مقاومت بدن در مقابل بیماریها بیشتر می شود، احساس جوانی و نشاط می کنیم و شادابی در حرکاتمان پیدا می شود و در نتیجه به لحاظ زیستی جوانتر می شویم.

می­توانیم نتیجه بگیریم که هر درمان عمومی که سبب التیام بیشتر زخمهای ما شود به جوانتر شدن ما کمک می کند. هر عامل تسکین دهنده درد و ناراحتی مثلاً به بهتر شدن دید چشم منتهی می شود و این دقیقاً همان جهتی است که حرفه پزشکی در پیش گرفته و چشم انداز امیدوار کننده ای دارد. مطمئناً جالب ترین و امیدوار کننده ترین زمینه تحقیقات پزشکی پیدا کردن راهی است که انسان بدون استفاده از دارو برای موارد خاص بر امراض غلبه کند یا بطور کلی از ابتلای با آنها مصون بماند. تا کنون پیشرفتهای زیادی هم بدست آمده است که از جمله آنها کشف کورتیزون است که بطور کلی مقاومت عمومی بدن را در مقابله با امراض افزایش می دهند. سلول درمانی یا بافت پیوند دهنده بدن( R.E.S) یکی دیگر از کشفیات دانشمندان است. آنها معتقدند که رمز اصلی عمر طولانی تر و مقاومت در مقـابل بیـماری­ها را بـاید در بافت­های پیوند دهنده بدن که به اختصار R.E.S نامیده می شود جستجو نمود. R.E.S در هر بخش از بدن از پوست گرفته تا اندامها و استخوان­ها وجود دارد. می توان بافتهای پیوند دهنده را به سیمانی تشبیه کرد که سلول­های بدن را به هم متصل می­کند. R.E.S وظایف مهم دیگری هم انجام می­دهد. مثلاً به شکل سپر محافظتی مورد استفاده قرار می­گیرد و در عین حال با مهاجمین مزاحم خارجی برخورد کرده و آنها را نابود می کند.

در حال حاضر اینطور به نظر می­رسد که R.E.S بهترین سر چشمه جوانی است که در بدن انسان وجود دارد. این­طور پیداست که وقتی R.E.S وظایفش را درست انجام می­دهد نیروی حیات و انرژی بیشتری تأمین می شود. هنگام بروز عفونت در بدن یعنی وقتی بدن به دفاع بیشتری نیاز دارد R.E.S بسیار فعالتر می شود.

از مدتها پیش ثابت شده که بدن انسان در اثر تزریق پروتئین خارجی واکنش شدیدی نشان می دهد و گاه شدت این واکنش به حدی است که به مرگ انسان منتهی می شود. اما به اعتقاد دانشمندان همانطور که مایه کوبی آبله یعنی میکروب­های ضعیف شده مقاومت بدن را در برابر میکروب معمولی آبله بالا می برد، پروتئین های خارجی R.E.S بدن را فعالتر می کند.

وقتی انگشت خود را می برید دو مکانیسم جداگانه برای التیام زخم به فعالیت می­افتد. یک مکانیسم از طریق R.E.S عمل می کند و در اثر کارکرد این مکانیسم سلول­های کاملاً جدیدی تولید می شوند که ما آنرا بافت جراحت می­نامیم. این سلولها جای سلول قدیمی و از بین رفته را پر می کنند یعنی سلولهای جوان تولید می شوند. مکانیسم دیگر که آن هم از کانال R.E.S کار می کند عامل کنترل کننده است، در واقع مکانیسم ضد رشد است و مانع تولید سلولهای جدید می­شود. اگر این عامل کنترل کننده وجود نمی داشت در آنصورت بافت جراحت آنقدر تولید می­شد که چه بسا طول انگشت به اندازه ساق پای انسان رشد می­کرد. این دو مکانیسم در ارتباط با هم و بطور همزمان فعالیت می­کنند تا مقدار رشد مورد نیاز حاصل شود. در واقع یکی حکم بازخورد منفی دیگری را دارد.

این کنترل مادامی که زخم در حال التیام است وجود دارد، اما پس از التیام جراحت فعالیت عوامل رشد و ضد رشد متوقف می­شود، البته با تکمیل شدن و پایان یافتن فعالیت بافت جراحت، فعالیت عامل ضد رشد متوقف می شود به همین دلیل در مرحله پایانی التیام زخم، کمی عامل ضد رشد در محل باقی می­ماند.

اخیراً اثبات شده که سرم ضد رشد به التیام سریعتر زخم کمک می­کند. این مطلب در آزمایشگاه بر روی موشها، آزمایش شده و اخیراً هم بر روی انسان انجام گرفته و نتایج چشمگیری را به دنبال داشته است. در اینجا یک سئوال مطرح می­شود که چرا جراحت روی بعضی­ها سریعتر از دیگران خوب می­شود، حتی با تزریق R.E.S ضد رشد باز هم این تفاوت دیده می شود.

آزمایشات نشان داده­اند که در شرایط فشار و احساس افسردگی، بندرت زخمی سریعتر التیام پیدا می­کند، برعکس جراحت بدتر می شود و گاه التیام غیر ممکن می شود. بدین صورت شاید بتوان گفت که افسردگی و فشارهای احساسی هنگام جراحت در واقع نمک بر زخم می­پاشد. اگر آسیب جسمی بسیار خفیف باشد امکانش هست که در اثر فشار احساسی، مکانیسم دفاعی بدن را به فعالیت بیاندازد اما اگر جراحت و آسیب شدید باشد، فشار عصبی و افسردگی به وخامت ناراحتی می­افزاید. علم به این مطلب ما را به فکر وامیدارد. حال شما چی فکر می­کنید به مثبت اندیشی و شادابی تمرکز خواهید داشت یا منفی گرایی، البته که به شاداب زندگی کردن باید اندیشید و باید بدانید که این فقط خود شما هستید که می­توانید درمان کننده تمامی دردهای موجود در زندگی­تان باشید، چه جسمی و چه روحی.

مولف: شهرام حمامی ترقی

آلبوم تمبرهای یادگاری من جلد یک