سخاوتمند زندگی کنیم

به محض اینکه به اندازه ­ای بزرگ شدم که دستم به کلید چراغ برق برسد، پدر و مادرم قیمت و بهای آن را به من تـذکر دادند و خاطر نشان کردند که برای مصرف برق می بایست پول پرداخت شود. در حقیقت، خیلی زود متوجه شدم که به ازای همه چیز در این دنیا باید پول پرداخت کرد.

به خوبی اولین آموزش هایم در مورد روش های اداره پول را به یاد دارم. مادر بزرگم به مناسبت تولدم بـه من قلکی بـه شکل خرس هدیه داد. آن خرس چینی با آن لبخند ابلهانه اش به من هدیه شده بود تا بتوانم  قانون ها و مسئولیت های مالی را توسط آن یاد بگیرم. آنها سخت ترین آموزش ها در زندگیم بودند! به عقیده اطرافیانم، مسئسولیت پذیری مالی به این معنا بود که من نباید هیچ مقدار از پولم را برای خرید شکلات هدر دهم. همیشه بعد از گرفتن پول تو جیبی هفتگیم، مادرم با جدیت از من می خواست که یک سکه از آن را برای پس انداز در قلکم بیندازم.

اینطور شد که من محتکر و پول جمع کن بار آمدم. آموزش های پدر و مادرم بسیار موفقیت آمیز بود و من یاد گرفتم که سختی های زندگی را تحمل کرده و پول هایم را خرج نکنم. باور کرده بودم که هر چه پول بیشتری داشته باشم، خوشبخت تر خواهم شد. اما ثابت شد که این تفکر کاملاً غلط بوده است. من هیچگاه به اندازه ی کافی پول نداشتم. هر چه پول بیشتری می اندوختم، بیشتر نگران از دست دادنش می شدم.

تا عمق وجودم حریص و طماع شده بودم و هیچ دوست سخاوتمندی هم نداشتم تا راه های بهتر زندگی کردن را به من نشان دهد. با فردی آشنا شدم که وقتی با تغییرات اوضاع و احوال دچار مضیغه مالی می شدم، به من مبلغی پول می­داد. از آن جا که او را در حالتی می­دیدم که بدون هیچ آینده شغلی، پس اندازش نیز رو به پایان است، از ایـن کارش بسـیار متعجب می­شدم. چگونه او می­توانست چنین آزادانه بخشش کند؟ او مثل من نگران پول نبود.

در گفتگویی که با او داشتم، خیلی زود متوجه شدم که در آموزش­های اقتصادی من یک نکته جا مانده است. من هیچگاه یاد نگرفتم که پول یک بعد معنوی نیز دارد. چیزی که من فکر می­کردم اداره مدبرانه دخل و خرجم بود که در واقع بسیار خودخواهانه بود. این خودخواهی ایجاد طمع، ترس و نگرانی می­کرد. من مثل مهمانی در یک مراسم روسی بودم که کیک ازدواج را دو دستی گرفته ام. به این خاطر که دستانم بسته بودند، نه می توانستم چیزی بدهم و نه چیزی بگیرم.

اینکه زندگی کردن با دستانی گشاده را یاد بگیریم، کار آسانی نیست. به کار بستن اصول اخلاقی و معنوی در اداره مسائل اقتصادی بر خلاف اصول عقلانی است. اگر مسائل مالی با خودخواهی، ترس و طمع اداره شود، هیچگاه به آزادی اقتصادی ختم نخواهد شد. تا زمانی که شما در بند این احساسات هستید، هیچ مقدار از پول شما را راضی نخواهد کرد.

همانطور که سرمایه گذاری کردن قسمتی از اداره عاقلانه سرمایه ­تان است، کلید آرامش اقتصادی در این است که اجازه بدهید حق شناسی، قناعت و سخاوتمندی بر تصمیمات اقتصادی شما تاثیر بگذارد. افرادی که قدرشناس و قانع هستند، خوشنودی و رضایت را در رضای الهی می بینند و افراد سخاوتمند می دانند که حق با پیام آورندگان خداوند است است وقتی می گویند: “اگر بخشنده باشید”، مورد بخشندگی و سخاوت سایرین هم قرار خواهید گرفت. آن چه بخشیده اید تمام و کمال به شما باز خواهد گشت.” یاد گرفتن چگونگی زندگی با سخاوتمندی کاری طولانی مدت است. اما نتایجی خارج از انتظارتان خواهد داشت. اگر این، آن چیزی است که شما در پی اش هستید، ما می خواهیم در این جا بعضی مراحل دستیابی به روحیه قدرشناسی و سخاوتمندی و قناعت را به عنوان قسمتی از سیاست مالی شما در زندگیتان بررسی کنیم.

خواننده عزیز

این مقاله که منبع اصلی آن در دست نیست ، شاید زندگی شما را کمی تحت تاثیر قراردهد، همانطور که مرا تحت تاثیر قرارداد و تصمیم گرفتم که سخاوتمندی را در زندگی خود بصورت یک قانون درآورم. به هرحال از نویسنده این مقاله کمال سپاسگذاری را دارم و معتقد هستم تاثیر گذاران در زندگی نقل قول کنندگان هستند زمانی که متنی نوشته می شود و اثری خلق می گردد، دست توانای انتقال دهندگان وظیفه اطلاع رسانی را بر عهده دارد، من نیز همین کار را پیشه خود کردم و شما نیز این روش را بر عهده بگیرید.  (نویسنده)

مولف: شهرام حمامی ترقی

آلبوم تمبرهای یادگاری من جلد یک