مقدمه:
حکایت نوعی از داستان کوتاه است که در آن درس یا نکته ای اخلاقی نهفته است. این درس یا نکته بیشتر در پایان حکایت بر خواننده آشکار میشود. شخصیتهای حکایت آدمها، حیوانات یا اشیای بی‌جانند. زمانی که حیوانات شخصیت حکایتند، مانند انسانها سخن میگویند و احساسات انسانی از خود نشان میدهند. یکی از بهترین نمونه‌های حکایت در زبان فارسی را می‌توان در هزار و یک شب دید.
حکایتها معمولاً طوری نوشته می‌شوند که خواننده به سادگی آنها را درک کند. ادبیاتی را که در حکایتها به کار برده میشود، ادبیات تعلیمی می‌نامند.
برخی حکایتها از نسلی به نسل دیگر بازگو میشود. بیشتر در حکایت با استعاره از اشیا و یا حیوانات، نابخردی انسان در رفتار و منشش به وی نشان داده میشود. گاهی حکایت آکنده از طنز یا هزل است.در حکایت برخی از حیوانات به خاطر رفتار ویژه شناخته شده اند.
- شیر: بی باکی و شجاعت
- خروس: لاف‌زنی
- طاووس: غرور
- روباه: فریب‌کاری
- گرگ: زیاده خواهی و آزمندی
- اسب: دلاوری
- گاو: بی خردی
- خر: پرکاری
و به همین طریق از استعاره های زیادی در حکایتها بکار برده میشود. حکایتهایی که از ادیبهایی چون سعدی و حافظ و دیگر اساطیر جالب و مورد استفاده به نظر میرسد را در این مجموعه گرد آوری کرده ایم