حکایت چهلم و چهارم (عشق و ازدواج)
مریدی از استادش پرسید: عشق چست؟
استاد در جواب گفت:”به گندمزار برو و پر خوشه ترین شاخه را بیاور. اما در هنگام عبور از گندمزار، به یاد داشته باش که نمی‌توانی به عقب برگردی تا خوشه ای بچینی!”
مرید به گندمزار رفت و پس از مدتی طولانی برگشت. استاد پرسید:
“چه آوردی؟” و مرید با حسرت جواب داد: “هیچ! هر چه جلو می‌رفتم، خوشه‌های پرپشت‌تر می‌دیدم و به امید پیدا کردن پرپشت‌ترین، تا انتهای گندمزار رفتم.”
استاد گفت: “عشق یعنی همین!”
مرید پرسید: پس ازدواج چیست؟
استاد جواب داد که: “به جنگل برو و بلندترین درخت را بیاور. اما به یاد داشته باش که باز هم نمی‌توانی به عقب برگردی!”
مرید رفت و پس از مدت کوتاهی با درختی برگشت.
استاد پرسید، که چه شد و او در جواب گفت: “به جنگل رفتم و اولین درخت بلندی را که دیدم، انتخاب کردم.
ترسیدم که اگر جلو بروم، باز هم دست خالی برگردم.”
استاد گفت: “ازدواج هم یعنی همین!!”