ده طریقه از بهترین راه های اعطای پاداش به کار خوب

تاکنون بزرگ ترین اصل مدیریت در دنیا سؤال سحرآمیز و ده نوع رفتار مهم را آموخته‌اید. حالا ده تا از بهترین راه های پاداش دادن به ده نوع رفتار مهم ذکر می‌شود.

پاداش شماره ۱:  پول

بعضی از دست‌اندرکاران معتقدند که پول، مشوقی است که درباره اهمیت آن غلو شده است. من کاملاً مخالفم. مسئله این است که در بیشتر مشاغل، پرداخت پول به طور معنی‌داری با عملکرد رابطه ندارد. علاوه بر این، مالیات تصاعدی بر درآمد، تأثیر دادن پول را تضعیف می‌کند زیرا نصف مبلغ پول به جیب دولت می‌رود.

پاداش شماره ۲: شناخت و قدردانی

در حالی که پول می‌تواند مشوق قوی باشد، شناخت و قدردانی حتی از آن هم قوی‌تر است. این روش هزینه‌ای ندارد و مثل پول، هر کسی به آن پاسخ می‌دهد. مردم وقتی که از حاصل زحماتشان قدردانی شود و مهم جلوه کنند در کار جدیت به خرج می‌دهند.

پاداش شماره ۳: دادن مرخصی

مرخصی، مخصوصاً به کارکنان جوانی که برای انجام فعالیت های خارج از کار به وقت آزاد نیاز دارند، می‌تواند مشوق قوی باشد. این روش خوبی است که افراد را از عادت به وقت تلف کردن باز می‌دارد.

پاداش شماره ۴: سهیم‌کردن در مالکیت

کارکنانی که قسمتی از شرکت را تملک خود دارند و در موفقیت آن شریکند، کمتر احتمال دارد که نحوه رفتارشان طوری باشد که به بهره‌وری و سودآوری مؤسسه لطمه بزنند.

پاداش شماره ۵: کار مطلوب

به افراد، بیشتر کاری را واگذار کنید که برایشان لذت‌بخش و به عنوان پاداش برای عملکرد خوب، تلقی شود. در عین حال آنها را از انجام دادن کاری که دوست ندارند، معاف کنید. از آنجا که انسان ها آنچه را بهتر انجام می‌دهند بیشتر دوست دارند، واگذاری کار مطلوب به کارکنان یکی از راه های خوب برای بهبود عملکرد آنان می‌باشد.

پاداش شماره ۶: پیشرفت

شرکت ها بعضی از کارکنانشان را از دست می‌دهند زیرا آنها در سازمان های دیگری که مسئولیت بیشتر، کار معارضه‌جویانه‌تر و بیشتر فرصت پیشرفت دارند، استخدام می‌شوند. انسان هایی که شما بیشتر علاقمندید نزد خود نگهدارید، آنهایی هستند که رقابت برای استخدامشان زیادتر است. روش سنتی به منظور اعطای پاداش با استفاده از ایجاد فرصت برای پیشرفت این است که کارکنان را تا بالاترین رده مدیران ترفیع دهید، اما اگر ترفیع امکان پذیر نباشد، شاید شما بتوانید با واگذاری یک کار خاص یا مسئولیت جدید که کارمند بتواند تجربیات با ارزشی به‌دست آورد، به او پاداش دهید.

پاداش شماره ۷: آزادی و استقلال

در مشاغلی که به شدت کنترل شده‌اند، استقلال و آزادی می‌تواند پاداش مؤثری باشد. خلاصه اینکه به افراد بگویید کار را درست انجام دهید. در این صورت می‌توانید رئیس خود باشید. به عنوان مثال، حذف کردن ساعت های حضور و غیاب و عدم کنترل شدید ساعات کار می‌تواند پاداش آزادی و استقلال محسوب شود.

پاداش شماره ۸: رشد فردی

رشد فردی به عنوان پاداش می‌تواند به دو طریق اساسی به کار گرفته شود. اول اینکه، به افراد کارهای تازه‌ای بدهید که معارضه‌جویانه بوده و خلاقیت بطلبد و برای آنها فرصتی را به وجود آورد که خود را نشان دهند و رشد کنند. دوم اینکه، فرصت های آموزشی در اختیار کسانی که عملکردشان بالاست قرار دهید. به عنوان مثال، حضور در یک سمینار، ثبت‌نام در یک دوره یا درس دانشگاهی یا مسافرت به قسمتی از مملکت برای بررسی موضوعی جدید، می‌تواند به منظور اعمال مشوق های رشد فردی مورد استفاده قرار گیرد.

پاداش شماره ۹: سرگرمی

قطع نظر از اینکه چه مشوقی را به کار ببرید که محیط کار سرگرم‌کننده باشد، یک قانون کلی که همیشه کار را مولد و سرگرم‌کننده می‌سازد عبارت است از: کاری کنید که افراد احساس برنده شدن کنند. اطمینان حاصل کنید که هر فردی هدف های مهم و قابل دستیابی دارد و احساس کند، مانند عضوی از یک تیم برنده است. انسان ها فوق‌العاده دوست دارند که موفق شناخته شوند و هر کاری را برای کسب این برتری انجام دهند.

پاداش شماره ۱۰: جایزه دادن

راه های جایزه دادن برای عملکرد، مانند پاداش دادن با استفاده از شناخت و قدردانی نامحدود است و به ابتکار فرد بستگی دارد. پرداخت بهای ناهار خانواده کارمند توسط سازمان، توزیع بلیط ورزشی یا سینما، مسافرت، هدیه دادن، توزیع محصولات یا خدمات شرکت میان کارکنان، مثالهایی از جایزه هستند که به عنوان مشوق به کار می‌روند.

برای اینکه انسان ها از سرگرمیها، شغل، کاریر شغلی یا هر کار دیگری به هیجان آیند، آن فعالیت باید چهار جز مهم را دربرگیرد:

• هدفی با معنی داشته باشد.
• انسان ها بتوانند پیشرفتشان را اندازه‌گیری کنند و امتیازات آن را بشمارند.
• روی دستیابی به هدف ها کنترل داشته باشند.
• پاداش با معنی وجود داشته باشد.

با استفاده از بزرگ ترین اصل مدیریت رئیستان را اداره کنید.

پیتر دراکر می‌گوید: شما مجبور نیستید که رئیستان را دوست داشته باشید و تحسین کنید. همچنین نباید از وی متنفر باشید. در هر حال، باید او را به گونه‌ای اداره کنید که بتواند منبعی برای موفقیت شخصی شما و موفقیت سازمان باشد.

رئیس شما یکی از مهم ترین افرادی است که می‌توانید با پاداش روی او نفوذ داشته باشید.اداره کردن رئیستان نه تنها امکان پذیر است، بلکه ضرورت اساسی دارد.

هدف از اداره کردن رئیستان با استفاده از بزرگ ترین اصل مدیریت این است که کار برای شما و او لذت‌بخش و دارای بهره‌وری بیشتر باشد. اداره کردن با کمک این اصل بدان معنی نیست که ظاهرسازی کنید یا به نیرنگ بازی متوسل شوید، بلکه هدف اجرای یک برنامه صادقانه و صریح است برای بهبود روابط کاریتان با مافوق.

خودتان در وقت خود صرفه‌جویی کنید.

آیا میل دارید برای انجام آنچه مورد علاقه شماست وقت و آزادی بیشتری داشته باشید؟ چه کسی این را نمی‌خواهد؟ بسیار خوب شما می‌توانید این وقت و آزادی بیشتر را به دست آورید. بیشتر افراد نیمی از وقت خود را تلف می‌کنند. بیشتر وقت تلف شده ناشی از عادتهای نامطلوب و نداشتن خود انضباطی است.

مدیریت زمان در واقع عبارت است از اداره کردن رفتار خودمان. با ایجاد یک سیستم پاداش که به رفتار مولد پاداش می‌دهد و اتلاف وقت را منع می‌کند، رفتار را تغییر می‌دهید. مانند این است که خود مربی خود باشید.

سخن پایانی: حالا شما بزرگ ترین اصل مدیریت در دنیا را می‌دانید. دفعه بعد که با یک مسئله پیچیده سازمانی برخورد کنید گیج نمی‌شوید و سؤال سحرآمیز را می‌پرسید و هر چیزی برایتان روشن می‌شود. مهم تر از همه اینکه استفاده از بزرگ ترین اصل مدیریت را تمرین کنید تا زندگی کاری برای شما و رئیستان بهتر شود. زیرا نتیجه نهایی این است:

هر کسی زمانی بهتر کار می‌کند که آن کار نفعی برایش داشته باشد.

مولف: شهرام حمامی ترقی
آلبوم تمبرهای یادگاری من جلد سه فقط برای مدیران 
فهرست